Wąwóz Homole to dolina w Małych Pieninach znajdująca się w Jaworkach, koło Szczawnicy, pod najwyższym szczytem Pienin – Wysoką - Wysokie Skałki (1049,9 m). Jedna z największych atrakcji turystycznych Pienin i okolic Szczawnicy. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od ruskiego słowa Homoła, Gomoła, co znaczy obły, bezrogi i nawiązuje do kształtu wąwozu. Dolina ma długość 800 metrów, zaczyna się w Jaworkach, a kończy na Dubantowskiej Dolince.
Wąwóz Homole przyciąga turystów przede wszystkim przepięknymi kaskadami potoku Kamionka, wijącego się pośród głazów, skalnymi ścianami wyżłobionymi przez tysiąclecia erozji, zbudowanymi z białego i czerwonego wapienia krynoidowego oraz rzadkimi okazami fauny i flory.
Początki kształtowania się Wąwozu Homole datuje się na okres neogenu. Miało miejsce wtedy obniżenie lokalnej bazy erozyjnej, przez co blok Homoli był intensywnie erodowany przez płynący nim potok Kamionka. Prawdopodobnie blok został wydźwignięty wzdłuż osi poprzecznej do pienińskiego pasa skałkowego, w wyniku czego powstał system rozłamowy wąwozu wraz z uskokami grawitacyjnymi. Przypuszcza się, że proces formowania wąwozu trwa nadal.
W 1963 roku na terenie doliny założono rezerwat przyrody „Wąwóz Homole” imienia Jana Wiktora. Rezerwat ma powierzchnię 58,6 hektarów i obejmuje poza wąwozem również Czajakową Skałę i boczną część dolinki Koniowskiego Potoku. Chroni on przede wszystkim cenne okazy przyrody nieożywionej, ale również przyrody ożywionej. Wśród roślin chronionych występują tutaj: bluszcz pospolity (Hedera helix), cis pospolity (Taxus baccata), dziewięćsił bezłodygowy (Carlina acaulis), lilia złotogłów (Lillium martagon), rojownik włochaty (Jovibarba hirta), skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata). Warto również wymienić ciekawe i rzadkie okazy flory takie jak: jałowiec (Juniperus communis), dwulistnik muszy (Ophrys insectifera), przetacznik krzewinkowy (Veronica frutucans), smagliczka skalna (Alyssum saxatile), rozchodnik ostry (Sedum acre), rozchodnik wielki (Sedum maximum), skalnica dwuletnia (Saxifraga adscendens), stokrotnica górska (Aster bellidiastrumi), urdzik karpacki (Soldanella carpatica). Fauna reprezentowana jest m. in. przez pustułkę, sokoła, puchacza, pluszcza, pliszkę górską oraz salamandrę plamistą.
Z Wąwozem Homole związanych jest wiele ludowych legend i historycznych podań na temat rzekomo ukrytych tutaj wielkich skarbów. Wspomina o nim w swoim testamencie znany w swoim czasie poszukiwacz skarbów – Piotr Wydźga. „Castrum Homola” – dokument z roku 1529 mówi o opustoszałym zamku zwanym Homola. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w 1988 roku. Znalezione cegły i fragmenty ceramiki wskazują na istnienie warowni i sztucznego przekopu z wodą. Przed założeniem rezerwatu wąwóz był chętnie wypasany przez miejscowych pasterzy, ponieważ wypasanych owiec nie trzeba było pilnować na terenie zamkniętym przez skalne ściany.
Przez wąwóz wiedzie zielony szlak turystyczny zaczynający się obok szosy prowadzącej od Szczawnicy do Jaworek, zaraz za parkingiem. Przed wejściem do rezerwatu stoi duża tablica informacyjna i budka, w której w sezonie turystycznym pobierane są niewielkie opłaty. Po przejściu przez drewniany mostek nad potokiem Kamionka znajdziemy się już w wąwozie, gdzie po lewej stronie możemy ujrzeć skałę Wapiennik i za nią długą, pionową ścianę Grzebienia. Po prawej stronie natomiast, możemy ujrzeć Prokwitowską Homolę. Za Grzebieniem znajdują się Niska Skała i Wysoka Skała – obie o czerwonawym zabarwieniu. Następnie trasa prowadzi przez zalesione rumowisko skalne, zboczem, po lewej stronie potoku. Przejście ułatwiają poręcze i schody. Ostatnim punktem wycieczki jest Dubantowska Dolinka z ławkami i stołami dla turystów. Możemy na niej zobaczyć skały zwane Kamiennymi Księgami. Według legend zapisane są na niej ludzkie losy, których nikt nie umie odczytać. Udało się to wyłącznie staremu popowi z Lipnika Wielkiego na Słowacji. Bóg jednak odebrał mu mowę, ponieważ nie chciał, by poznano przyszłość ludzkości. Z Dubantowskiej Dolinki można zejść z powrotem do Jaworek lub wejść na najwyższy szczyt Pienin – Wysoką.
